Het eerste weekend!

Hallo iedereen, dit keer wilde we wat sneller van ons laten horen wat niet helemaal gelukt is ;) We schrijven steeds al stukjes van de blog, maar het definitief maken en online zetten laat soms wat op zich wachten. Wel willen we jullie nog meenemen in ons eerste weekend en afgelopen week op het project. We hadden een relaxt eerste weekend en zijn maandag 23 juli op outreach geweest.  

Zaterdag 21 juli konden we voor het eerst uitslapen. Na chill ontbijten hebben we voor het eerst van het zonnetje kunnen genieten. Hierdoor voelt het gelijk veel warmer, doordat de zon erg fel is. Na al het vette eten op het project hebben we een gezonde salade gemaakt als lunch. Nog nooit hebben we zo genoten van verse groenten ;). Na deze energieboost zijn we op verkenning gegaan. We hebben een wandeling gemaakt door de Malawiaanse straten. Door te wandelen krijg je weer andere indrukken dan reizen met de minibus. We liepen over stofweggetjes door de heuvels en hebben samen teruggekeken op wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Onderweg zagen we een aantal hutjes wat leek op een fietsenmaker. Hier stonden heel veel fietstaxi’s bij. Deze vroegen dan ook allemaal of we een lift nodig hadden. Gelukkig zijn we na een week Malawi al vrij goed in het beleefd ‘nee’ zeggen :). Na 2,5 uur wandelen kwamen we met rode wangetjes (de zon scheen namelijk voor het eerst) weer thuis.  Verder hebben we genoten van het niks doen en deden we ‘s avonds onder het genot van een wijntje nog een spelletje met de meiden. 

De volgende morgen stond om 8 uur de taxi al voor de deur. We gingen namelijk naar Nkhoma mountain samen met Lisanne en Esther. Twee anderen uit ons huis hadden de berg al beklommen en vertelde dat het pittig was. We waren daarom gelukkig goed voorbereid. Na ruim een uur rijden door al geweldig mooie omgeving kwamen we aan bij de voet van de berg. We ontmoette daar onze gids, dit was een vriendelijke local die een aardig woordje Engels sprak. Ook liepen er gezellig twee honden mee. We begonnen onze tocht over een vrij goede weg. Dit veranderde al snel. Het eerste uur was een steil weggetje van zand met wat stenen. Hier was een goede conditie voor nodig en waren we blij dat we na een uur aankwamen bij een huisje. Hier konden we gebruik maken van het toilet( een gat in de grond) en rustte we even uit. Toen begon het klimmen en klauteren over de rotsblokken. Met handen en voeten baande we onze weg naar boven. Gelukkig was onze gids sterk en trok ons bij hoge rotsen omhoog. Laura had soms nog wat extra hulp nodig door haar korte beentjes. Maar doordat we elkaar goed steunden kwamen we allemaal heelhuids boven aan. Hier genoten we van het geweldige uitzicht! We konden vanaf dit punt, Mozambique, Zambia en Tanzania zien liggen. Er stond een aardig fris windje boven en onze gids leek onze fotoshoot dan ook iets te lang te vinden. Na een half uurtje begon de tocht naar beneden. Dalen was toch wel iets enger dan klimmen. Het gevaar om uit te glijden zat dan ook in een klein hoekje. Esther had een paar lelijke schaafwonden opgelopen en zuster Debora kwam even goed te pas.  Moe en voldaan kwamen we beneden aan. De taxi stond weer klaar en bracht ons naar een lokale markt. Omdat we erg veel gebruik maken van onze rokken en deze snel vies worden door de kinderen hebben we wat nieuwe stoffen gekocht. Toen gingen we richting huis om ons even op te frissen en werden we om 6 uur weer opgehaald door onze trouwe taxichauffeur. Dit keer bracht hij ons naar Four seasons, een sfeervol restaurantje aan een watertje met live jazz-muziek. Zo hebben we ons weekend heerlijk afgesloten om er maandag weer vol tegenaan te kunnen. 

Maandag 23 juli zijn we weer naar ons project gegaan. We zouden niet de hele dag daar zijn, omdat we op outreach gingen. We wisten alleen nog niet wat we konden verwachten, dus we lieten alles over ons heen komen. We verzamelden in auto met 2 grote tonnen met rijst en groenten en gingen op weg. Volgens een man die meereed, Peter, was het 20 km dus wij schatte zo ongeveer driekwartier. Natuurlijk moesten we nog langs de markt om fruit te kopen en waren we er 1,5 uur later.Tijdens de rit waren de mensen die meegingen afwisselend aan het bidden, zingen of lezen; dit deden zij de hele rit. In het begin voelde het wat onwennig aan, omdat we ons geen houding wisten te geven. Maar op een gegeven moment was het wel rustgevend. We kregen te horen dat we naar de laatste schooldag van een arm schooltje zouden gaan waar wij mochten helpen bij het uitdelen van het eten. Tijdens de 1,5 uur dat we aan het rijden waren, zagen we heel goed de verschillen tussen rijkdom en armoede. Hoe dichter we bij het schooltje kwamen, hoe armer alles werd. De mensen en kinderen liepen door het afval te zoeken naar bruikbare spullen en de meesten hadden geen schoenen aan. Het was steeds verder afgelegen van de stad en we zagen hier en daar wat hutjes, omgeven door vlakke velden en oranje stofweggetjes. Aangekomen bij de school zagen we heel veel kindjes rondom het gebouw. Ze hadden verscheurde kleertjes aan en hun huid was grijs/oranje van het stof. Wij moesten binnen in een ruimte wachten en keken toe hoe de schoolkinderen binnenkwamen. Ze liepen in een rij in uniform, helemaal stil met handen gevouwen en gingen een voor een op een bank zitten. Ze gaven geen kik en wachtten tot de juf zei dat ze relaxt mochten gaan zitten. Ze durfden ons bijna niet aan te kijken en waren erg onder de indruk van drie blanke meiden. Bij ons eigen project rennen de kinderen op ons af en hangen en trekken aan ons, dus wij vonden het heel gek om dit te zien. De kinderen kregen proefwerken terug en daarna begon het uitdelen van het eten. Elk kind kreeg een flesje frisdrank en een gigantisch bord met rijst en groenten en vlees saus. Het viel ons al snel op dat elk kind maar een klein gedeelte op at en de rest in een zakje stopte. Het blijkt dus dat ze eten vanuit de school mee naar huis nemen omdat dit het beste is wat ze in lange tijd eten. Ook kreeg elk kind nog een stuk fruit, een lolly en 4 pepermuntjes. Al de rijst die overbleef werd in kleine porties over de borden verdeeld en uitgedeeld aan de kinderen buiten. Hier stonden alle kinderen heel hard te trekken en te duwen om een klein bordje met eten te krijgen. Het was een mega groep en om nog een beetje structuur te creëren kregen de kleine kinderen eerst. De nonnen probeerden een rij te vormen van de kinderen, maar die waren niet van plan te luisteren. Toen kwam er een vrouw met een dikke tak om de kinderen in een rij te houden d.m.v slaan. Wij stonden erbij en keken ernaar en dit was best heftig om te zien. De kinderen hier vechten om iets te eten en we beseften dat de kinderen op ons project het in die zin erg goed hebben. We werden echt stilgezet bij het verschil tussen afgelegen dorp en stad. De mensen in het dorp hebben geen toekomst en het is best heftig om dit zo mee te maken. 

Toen al het eten op was, was het tijd voor ons om te vertrekken. De terugrit ging gelukkig een stuk sneller. Op het project terug aangekomen raakten we met een man in gesprek over de verschillen tussen Malawi en Nederland. Al snel kwam hij erachter dat we nog nooit nsima ophadden en heeft voor ons een groot bord geregeld. Zacht uitgedrukt moeten we erg wennen aan deze smaak. We hebben dan nog liever al het vette eten wat hiervoor tussen de middag krijgen. Maar goed, je een beetje verdiepen in de cultuur van een ander kan nooit kwaad en misschien gaan we het ooit nog wel lekker vinden. We kwamen vermoeid thuis na een intensieve dag. We vonden het erg goed om stilgezet worden bij deze armoede en het was erg indrukwekkend om mee te maken. 

Dinsdag en woensdag hebben we een vrij normale dag op het project gehad. We hebben Duplo meegenomen en met alle groepen er een keer mee gespeeld. In het begin was er veel strijd onderling, want iedereen wilde zo veel mogelijk blokjes in zijn bezit hebben. Hieraan merkten we dat de kinderen het niet gewend zijn om te spelen en te delen. Al gauw zagen we dat ze rustiger werden en zelfs blokjes voor elkaar begonnen te zoeken. We vonden dit echt mooi om te zien en waren trots op onze kindjes. 

Vanaf donderdag 26 juli staat er een safari weekend voor de boeg. Hier vertellen wij jullie later meer over! 

Groetjes Laura & Debora